| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
To jak oczekiwanie na spadającą krople aby uderzyła o powierzchnie. Bo uderzy, nie rozpłynie się w powietrzu. Zawsze. A wtedy, rozpryśnie się w jakiś sposób przybierając inny kształt, jakiś kształt. Tak wiele determinuje upadnięcie jednej kropli… I tak wiele jest zagadką.
Ta droga prowadzi do nikąd. Szkoda moich stóp. Jednokierunkowa o dużym natężeniu ruchu. Bez pobocza, bez żadnej możliwości zatrzymania. Tam była tęcza, przez chwilę. Nie zdążyłam do niej dobiec. Już nie ma zakazów, które mogłabym łamać. Poproszę o kolejne życie.
Straciłam wiarę, że się wyrobię do końca miesiąca. Rezygnacja mnie obsiadła, na dywanie, na kanapie, obok na fotelu i kracze szeroko… Wstręt mam do mądrego słowa pisanego. Do cyfr, do analiz, uchwał, sprawozdań. To co widuje na co dzień w podobnej formie nagle mnie przeraża i odpycha. Jednak nie powinnam tego odsuwać, lipiec byłby w sam raz.
Może pojutrze, może dziś, może wczoraj… Drobne dłonie wbrew pozorom dużo mogą zmieścić. Wykreśliłam ostatnio parę rzeczy linią pojedynczą ciągłą. Nad jedną postawiłam pytajnik, lecz już niedługo… Duszno mi. Sny w paski jak skarpety, w których śpię. Ciało się poci czy płacze… Kolorowo mi w oczach od tych sukienek. Znowu Ona, bo czasu za mało żebym była ja. A film był zbyt ciężki przed snem. Może przyjdzie powoli rozjaśnienie…
Wiem. Włączę sobie Cesarie.
Napatrzyłam się na męską przyjaźń. I jakoś mi niedobrze teraz. Nieustająca adoracja, całkiem niestrawna dla obserwatora, wyraźnie przesadzona. I nawet role podzielone, żeńska przypadła temu co to zawsze przeprasza i podobno kobiecym wdziękom się oprzeć nie potrafi, męska cwaniaczkowi, którego wcale nie tak trudno sprowadzić do parteru, i który mi wódkę wisi, i pewnie mogę o niej zapomnieć. Stwierdzam zatem: ten męski rocznik jakiś nieudany – rok konia. Gówniarzeria nie faceci. Ot co.
Warkocz zapleść. Ze snów i marzeń. Długi do samej ziemi. Przeplatany wstęgami kolorowymi jak pasy tęczy. Ze słów i ciszy. Z nut czystych jak woda w strumieniu górskim. Wibrujący pod każdym drgnięciem powietrza. Gdzie wiatr, gdzie deszcz, gdzie las, gdzie…
Dzień dobry. Dobranoc.