| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Tak mogłabym żyć, a tak podobno się nie da. Trzeba wracać i wracać. Entuzjazm odbił się o podłoże. A za chwilę już przestanie i gryźć w rękę. Tam samotności nie ma, gdzieś gubi się we mgle. Tam jest jedna namiętność, inne są mało ważne. Tam jest blisko do wszystkiego, wystarczy, że wyciągnę rękę…
Pyłki drażnią w nosie. Jak i te słowa niewypowiedziane… daj mi spokój.
Tak właśnie tak. Włączam głośno. Bardzo głośno. Zagłuszam. Nie chce ciszy. A ten głos wpuszczam do swojej głowy. Niech rozbrzmiewa, niech pobudzi wszelkie neurony. Ding dong. Niech wierci mocno i nie ustaje. Where I am? Niech nie pozwala myślom przystanąć choćby na moment. We can’t ignore. Niech ukoi, zaspokoi, ukołysze… I’m so alone. Dziś nie patrzę w lustro. Away, away...
A Pan Kot mruknął przeciągle, potem połasił się do nóg, otarł dwa razy, wypił misę bielutkiego mleka, mruknął znów tym razem na pożegnanie i zniknął. Wiadomo ma swoje kocie sprawy, kocie życie, kocie tylko jemu znane sekrety… I tylko czasem w nocy mam wrażenie, że ulubione mruczenie słyszę… tuż nad uchem.
Dosypianie po godzinie jest do bani, nie sprawdza się. „Ona ma problemy z wstawaniem.” (to o mnie przy mnie). Taaa jasne, i dobrze, że tylko tyle a może i psycholog?
„Dobrze, niech badają odważniki, fałszywe są wszystkie, ale co ja mogę na to poradzić? Jestem takim samym handlarzem jak wszyscy handlarze. Daję fałszywą wagę.”
Roth
„Jestem przeciętna.”
Charolette
Tak racja alkohol odstawiamy. No na jakiś czas wiadomo. Żołądek też musi odpocząć. Trzeba wziąć się za to co odsuwane z niesmakiem jak najdalej. Jednym słowem się zdyscyplinować. Bo się zatracam w jakiejś otchłani gdzie ni światła, ni dźwięku czystego. I szaro tam i brudno, zgiełk okropny i słowa wyłowić niepodobna, a o ciszy zapomnij. Na początek: snu dawka siedmiogodzinna.
I nic. Zmęczenie. Tu - tam - owam. Energie powoli upłynniam. A za chwile i tak będzie przypływ. Takie niewyczerpane pokłady. I nie sprzedam, nie oddam, nie zakopię… jest uczepiona jak dziecko rąbka maminej spódnicy. Raz z tym dobrze, raz wręcz koszmarnie doskwiera, nęka i szarpie.