| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
I M P R E S J A
M
P
R
E
S
J
A
poziomo – pionowa… Pablo’s Blues… „Pragnienia spaliłam w
Papierosie
Popędy
Popiłam kawą
Tylko ten
Niedosyt wciąż
syczy w
Zapalniczce”…
Don’t turn on the light…
Obrazy, kolejny łyk ciepłej herbaty, obrazy, przełknięcie śliny, obrazy, ciężki gorący oddech, obrazy, szczypta delikatnie brzmiącego fortepianu, obrazy, uśmiech do wewnątrz, obrazy…
Uwielbiam przywoływać wspomnienie dotyku pewnych palców na twarzy… Czas mija... Wyrazistość jednak taka sama wciąż. Kształt dłoni, ich rozmiar, siła, pociągniecie po skórze, temperatura… I myśl wówczas towarzysząca, że to te najwłaściwsze dłonie…były… teraz każde inne jak przez kalkę…
Kiedy wyszłam rano odbiłam się od lodowej tafli powietrza. Szybki marsz. Umysł próbuje skierować na inne tory. Ciało nieposłuszne. Idę, powtarzam na głos „ciepło, ciepło, ciepło…” ktoś się ogląda.
Sen już inny. Jakby lżejszy. Mniej go potrzeba.
W - wywiadówki tu i ówdzie (nie dotyczy wcale)
W - walentynki (dotyczy jako obserwatora)
W - wolne szefowej (dotyczy (bardzo i nawet miło z jej strony))
Niech ktoś mną potrząśnie, weny potrzebuje. Nie potrafię słów wyciągać jak jakiś mag królika z kapelusza w każdej chwili. Plik praca.doc zwinięty na pasku. Szczęście w kartach szepta by nie przerywać… Słoneczko się świeci „Dostępna jesteś? hmmm dziwne zachowanie”
No to podejście nr tysiąc tysięczny… herbata ino i już się zabieram. Gdzie moja mobilizacja… idę poszukam.
Kiedy po raz pierwszy oglądałam Cube miałam nieodparte wrażenie, że chodzi o coś więcej. Ta sama myśl pojawiła się gdy oglądnęłam drugą część. I olśniło mnie. O życie chodzi. O te sześciany, w których żyjemy bez określonego stałego miejsca. Żeby nie zaśpiewać wręcz ironicznie „w domach z betonu…”, ale to nie tak... W zasadzie w ciągłym ruchu niby czynnie a jednak biernie. Bez jakiejkolwiek szansy na zmianę przez nas samych. Błąkamy się w tym labiryncie w poszukiwaniu klucza, a takowy nie istnieje. Jakie to proste prawdaż? A sześciany są iluzoryczne, granice niewidoczne i płynne… Tylko czas jest inny na różnych płaszczyznach i przestrzeniach. Wszystko jest zupełnie przypadkowe. Otwieram kolejne okna ciągle w tym samym domu… Obraz pozornie na pierwszy rzut oka jest inny, jednak po chwili spostrzegam, że widzę to co wcześniej. I tak z każdym kolejnym otworzonym oknem i kolejnym… Męczące to zajęcie.
Egzamin zdałam. Ulga ogromna. I radość również. Tym bardziej, ze ostatnio wiara mnie samej we mnie i mojego farta jakoś zmalała.
Sinusoida? Coś takiego nie istnieje w określaniu nastrojów, zdarzeń. Żaden cykl nawet i kobiecy nie odzwierciedla nastrojów. Żadne równanie czy nierówność, prosta czy krzywa, parabola czy hiperbola, logarytm czy całka czy cokolwiek matematycznego, i zatem logicznego nie jest wyznacznikiem tego co będzie za moment…
Znów źle się poczułam będąc dla kogoś jedynie przedmiotem.
I stopy mi zmarzły…. A ten potok słów to tylko cześć lawiny… i kiedy tak biegłam przez ten sypiący śnieg to straciłam rachubę czy chce dobiegnąć czy chce uciec…
I wiatr wieje a wiadomo metereopatka.
Dzień świra azali dzień zwariowanego klienta.
Dobrej nocy.