| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Trudno to nawet nazwać rozstaniami. To zawsze jest tylko kilka dni, wypełnionych po brzegi. Można je nazwać „zajęciami pomiędzy”. Nie miesiące, nie tygodnie. Istnieje taka nić, która łączy nas ze sobą pomimo odległości. Codzienność każdego z nas dwoje jest zarazem wspólna i oddzielna.
„Życie jest jak dziurka od klucza; to pojedynczy, maleńki otwór, przez który wchodzi się do nieskończoności – jakże mogę zignorować ten przelotny, chaotyczny obraz wszechrzeczy, jaki zarejestrował mój wzrok? Ta dziurka od klucza to jedyne co mam!”. Martel
Wiosna, wiosna, wiosna… Radość tym większa, iż tak długo czekana.
Dzień jak wór kamieni. Głowa boli – weź proszek. Wśród sprzeczności – nerwowo i apatycznie, cyklicznie, na przemian, i razem, i w ogóle bez ładu i składu. Kawy, więcej kawy. Czy ja właściwie rzeczywiście tak lubię te cyfry? W imię przyszłości. Ciężka okrutnie depresja. Ciociu niech chociaż moje myśli będą z Tobą… powtarzam jak mantre...
Podobno cały problem nie tkwi w tym jak bardzo jest zimno na zewnątrz, lecz ile własnego ciepła się oddaje.
Prowokacja ! Słońce na twarzy, rześkie powietrze, szmerek w głowie. Zamknąć oczy, nabrać tlenu w płuca i pójść, pobiec, trzymając się jak niewidzialnego sznura tego odżywczego powietrza. … Pobudka – kolejne centymetry białego szaleństwa.