| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Obudzona ale jeszcze ciepla snem, zaczynam odbierac powoli rzeczywistosc. Przeciagam chwile otworzenia oczu w nieskonczonosc. Wtulam sie jeszcze mocniej w posciel. To moment kiedy moje wszystkie zmysly wraz ze mna budza sie, i zaczynaja kolejny czysty dzien. Uszy nastawione na cisze, oczy jeszcze w mrocznej ciemnosci nocy, cialo cieplutkie i spragnione dotyku, nos chlonacy zapach poranka. Leze i rozkoszuje sie ta chwila .....
I znow ucieczka, panika.... mowie, duzo mowie, za chwile milkne by tak pozostac. Zagladam w glab siebie nic nie widzac, wycofuje sie wowczas szybko. Boje sie zobaczyc, ze nic tam nie ma. Krece sie wokol wlasnej osi, nie czekam, biegne. Rozpaczliwe wolania o pomoc. Urywane krzyki. Poploch. Czuje jak tone, macham bezradnie rekami na wszystkie strony. Za mocno, za ostro, zbyt nagle, za szybko. Stoje przez chwilke w jednym miejscu, po chwili orientuje sie, ze zle trafilam, ze to nie tutaj mialam byc. Pomylilam sie ... znow. Zawracam, robie kolo, zataczam ten sam krag. Jestem w tym samym miejscu co kiedys. Inna sceneria ale uczucia te same. W zasadzie nic sie nie zmienilo. Teraz kolejna droga, ale w ktora strone.... kolejne dylematy, kolejne rozdroza a ja ciagle ta sama niezdecydowana. Siedze, mysli przebiegaja z predkoscia swiatla po mojej glowie, nie mam sily ich uchwycic. Uczucie niepokoju.... jak ptak szamoczacy sie w zamknietej klatce.
Miejsce. To jedyne, moje, wlasne. Gdzie jest? Tam gdzie bede pasowac cala swoja osoba, gdzie bede czuc siebie. Skrzypiaca podloga, delikatnie uginajaca sie pod moimi krokami, lozko dopasowane do mojej postaci z wyzlobionym dolkiem od spania w pozycji embrionalnej. Moj ayzl, moje terytorium. Miejsce, do ktorego kocham codziennie powracac. Chce ciszy mam cisze, nie musze zamykac sie z wlasnymi myslami by byc sama. Draznia mnie glosy. Nikt sie nie wpieprza z buciorami w moje zycie. Wiem czeka ono na mnie tam gdzies.... a ja nie mam sily szukac. Jest wiele miejsc gdzie czuje sie dobrze, tak jak jest wielu ludzi, z ktorymi czuje sie dobrze ale brak ostoi, stalego punktu. Wszystko w prozni.... teraz tu za chwile tam..... wloczega meczy, potrzebuje odpoczac... odpoczac w miejscu wybranym i ukochanym przeze mnie. Z nim lub bez niego..... Chce „domu” prawdziwego.... mojego domu.
Ogolnie nie znosze swiat, ale co w nich lubie ?: (to takie pozytywne podejscie... heh)
· zywa choinke, magiczne drzewko wypelniajace pomieszczenie zapachem lasu przystrojone swiatelkami, kolorowymi bombkami,
· zakup oraz pisanie kartek z niebanalnymi lub tradycyjnymi zyczeniami do dalszych i blizszych,
· koledy, i szkoda, ze spiewanie ich w normalnym dniu jest hmmm raczej niewskazane chyba, ze cichutko w kaciku,
· dawanie prezentow, a raczej stworzenie sobie powodu do ich wreczenia,
· wolne, dni wolne od ukochanej pracy;)
That’s all....
Byl ... i znow go nie ma. Pojawia sie jak tecza na niebie po burzy. Tak nagle. I tak samo nagle znika. Jego dotyk jak wiosenny deszcz taki cieply zmywa smutek z mojej duszy. Pelna czara radosci, z ktorej sie wylewa kiedy patrze na jego twarz. Te oczy, te usta, wlosy, uszy, dlonie ..... patrze i nie wierze, ze mam go dla siebie.... to nic, ze to chwila, to nic.... Upajam sie nia, kazdym momentem. Jestem pijana nim, jego cieplem, bliskoscia. Spi obok, moje palce zapamietuja jak wyglada jego cialo. Nie zasne, bede czuwac.... az sie obudzi pachnacy snem, spragniony moich ust i ciala.