| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
Katar mnie męczy. Kicham ze zbyt dużą częstotliwością. Nos mnie już boli. Chusteczki higieniczne jak papier ścierny. Zimno. Zimno było wszędzie, w każdym centymetrze mojego ciała. Zmarzłam, zmokłam, bo przecież nie (z)noszę parasola. Bardzo nieporęczna rzecz. Wolę kurtkę z kapturem tylko kaptur odpięłam dwa dni temu. Słońca poproszę słońca... Gorąca kąpiel, gorąca herbata to wykonane dotychczas, aspiryna i łóżko jeszcze na mnie czekają.
I wpadłam w panikę. Pośpiech w usta wkładam i jeszcze jak pies za własnym ogonem biegam wkoło. Słów się boje. Uczuć się boje. Nie tych co we mnie, lecz tych co podobno po części przeze mnie, dla mnie... Dopiero teraz mnie olśniło, oczka się otworzyły. Ślepota ze mnie. Fuck. To nie tak, nie tak...
Budzika mi potrzeba. Dotychczasowy przestaje się sprawdzać. Ot musi być zsynchronizowany z moim wstawaniem. Czyli wyłączyć się tylko w przypadku gdy moje podniesienie z łóżka będzie ostateczne. Nie może zmieścić się pod poduszką. I mieć bardzo nieprzyjemny dźwięk dla moich uszu. Niby niewiele…
Chyba najlepszy jednak byłby żywy…
„Żałuje” dźwięczy mi w uszach… pozostawił bez rozwinięcia… powtarzam sobie to słowo, które tak źle mi się kojarzy, które tak mocno ukłuło… noszę je jak drzazgę, która wbiła się głęboko pod naskórek, i trudno ją wyciągnąć… poczekam na wyjaśnienia...
A teraz będziemy się zachwycać. Siedzę od pół godziny i się patrzę z otwartą buzią na to cudo... i nawet muzykę słychać...