| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
Można się tego nauczyć. Tworzyć coraz grubszy pancerz. Zamiast cudownie miękkiej, aksamitnej skóry mieć coraz twardszą skorupę. Zabijać sukcesywnie własne żądze i namiętności. Można się zasłaniać coraz grubszym, większym murem czy też ginąć w gąszczu traw. Postawić w głowie znak stopu. Ćwiczyć opanowanie aż do osiągnięcia perfekcji. Tylko po co? Żeby nie bolało? Człowiek powinien być słaby. Jest człowiekiem.
Jesienią najpiękniejsze jest niebo. Co dzień serwuje nam nowy niesamowity obraz. Co dzień niepowtarzalny układ chmur i ogromna ilość barw. Tylko myśli przeraźliwie smutne...
Kiedy marzną mi dłonie jest mi bliska myśl, że są takie kieszenie, w których bardzo chciałabym je ogrzać.
Obcas mi się złamał. Po prostu. W połowie. Wnioski: za dużo chodzę, zbyt szybko chodzę, zbyt energicznie chodzę. Kiepska ze mnie elegantka. Kurde no w tych butach moje nogi wyglądały najlepiej ;-)
Czasem by się chciało przytulić cały świat mocno mocno mocno. Wziąć batutę do ręki i jednym wprawnym ruchem jak dyrygent zatrzymać to co złe. Chciałoby się rozdawać uśmiech i radość, spokój i łagodność, energie i entuzjazm. Myślę, że dziś mogłabym obdzielić tym kilka osób…