| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
„Często twe oczy miast wiosennieć zielenią są takie zimne i dziwne…”
Jak jest zimno to jest zimno. Na żadną pracę nie mam ochoty. Kocyk, kołderka, cokolwiek byle ciepłe. I te ściany też zawsze były zimne. Nawet ten kolor znienawidziłam od początku. Nie wieszając nic na nich stawiałam na przejściowość, która trwa i trwa…
Kiedy złość osiąga apogeum czuję smak soli na ustach. Jakby łzy płynęły do wewnątrz. A wystarczyły by mocne ramiona, w których mogłabym wypłakać swoje żale. Lecz… - "nie mogę… umówiłem się z synem". Więc idę pod prysznic, łzy zabijemy chlorem.
Okoliczne knajpy przyprawiają mnie o klaustrofobiczny nastrój. Koncert niekoniecznie się udał. Złość na deptujących mnie ludzi przysłoniła mi ledwie słyszalną muzykę. I się rozchorowałam. Odleżałam, odespałam… i tym samym przegapiłam parę innych ciekawych imprez. Zresztą to staje się regułą. Choroba o podłożu węszącym imprezy.
Złocisto. Lecz i za zimno… To przez te pory kiedy wychodzę i wracam. Za wcześnie i za późno, żeby złapać słonko.
Nie potrafię pisać dedykacji… W szarości tonę nocą bez Ciebie, noc z Tobą wlewając lampkę czerwonego wina w biało czarny telewizor, zapominam, że noc, że świt, że dzień, że noc…
Dzień jak co dzień. Kolejny poranek tym razem zaspany. Norma, tradycja, nic niezwykłego. Złość na deszcz, na siebie, na świat. Rozżalenie, które nie wiem skąd mi się bierze. Tęsknota za ciepłym łóżkiem i ... ramionami. Zdolna jestem zrobić awanturę z niczego. Brrr... Może trzeba się jeszcze raz obudzić...
Z tym zimnem nigdy nie mogę się pogodzić. Jesień, jesień, jesień jak to tak... Z zaskoczeniem na chodniku zobaczyłam pierwsze kasztany. A raczej kłujące łupinki. Dzieciaki zdążyły przede mną je wyzbierać. Z pełnym entuzjazmem rozglądałam się za tymi brązowymi pięknościami. Jestem maniakalną zbieraczką kasztanów, nie potrafię przejść nie podnosząc ich gdy one same rzucają mi się pod nogi. Ale dziś z trudem znalazłam jednego. Triumfalnie leży właśnie przede mną. Zajmowacz moich dłoni. Znajdę mu jakieś wygodne miejsce, w którejś z moich kurtek…