| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Naga przed lustrem. To moje ciało. Moje ręce, szyja, nogi, piersi, brzuch, stopy, ramiona… Garstka kości obleczona jasną skórą. Niewielkie znamiona czasu. Jest mną czy częścią mnie? Gdzie jest granica naszej cielesności? Nie można sprzedać ciała nie sprzedając siebie. Tak bardzo mam ochotę zrzucić czasami tą powłokę. Zostawić ją na jakiś czas jak samochód na parkingu, tak by mieć do czego wrócić…
W środku lata śpię w skarpetkach. Tak lubię. To taki substytut. Okrywam się szczelnie kocem i otwieram szeroko okno, tak aby rano intensywny zapach nieopodal rosnących krzewów dał znać o swoim istnieniu i mnie zbudził, by zasypiać przy dźwiękach nocy, słuchać jak księżyc przesuwa się powoli po niebie…
Dobrej nocy…
Jednym okiem przez zamazaną szybę, a drugim po prostu przed siebie może cokolwiek mętnym, ale spojrzeniem. A teraz znów schowam się za ciemną szybą na jakiś czas.
Nadmiar zajęć mnie nakręca a jednocześnie z czegoś obdziera. Wcześniej myślałam o tym by te dni szybko minęły teraz zastanawiam się gdzie one znikły. Umknęły w odmęcie wykonywanych czynności szybko i machinalnie. Można samemu siebie okraść z czasu?
Nie zmęczona tylko odrętwiała. Tak pusto, że słychać jak pojedyncze myśli głucho odbijają się o dno.
Dziś moje słowa porozrzucane nieporadnie na każdej napotkanej przeze mnie uliczce, zaułku, rogu, skwerku… złą matką dla nich jestem….
Czarna suknia doskonale ukazywała piękną księżycową biel jej ciała. Stała przed lustrem niepewnie spoglądając na kobietę ze szklanej tafli. Zastanawiała się, kim jest, w tej świetnie skrojonej i uszytej sukience. Ta postać po drugiej stronie... tak obca i tak bliska. Te same dłonie, co dzień wykonują określone czynności, te same stopy przemierzają wyznaczone odległości, z tych samych ust wydobywa się głos, ten sam umysł analizuje zdarzenia. Jednak było coś płynnego, nieuchwytnego… co pozwalało zawsze stanąć obok…