| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
„Żałuje” dźwięczy mi w uszach… pozostawił bez rozwinięcia… powtarzam sobie to słowo, które tak źle mi się kojarzy, które tak mocno ukłuło… noszę je jak drzazgę, która wbiła się głęboko pod naskórek, i trudno ją wyciągnąć… poczekam na wyjaśnienia...
A teraz będziemy się zachwycać. Siedzę od pół godziny i się patrzę z otwartą buzią na to cudo... i nawet muzykę słychać...
Nad dziecięcą kołyską wróżka stała. Wróżka niczym kucharka. Odmierzała przyprawy powoli mrucząc starczym głosem do siebie. A niemowlę kwiliło głosikiem cienkim, nieświadome doniosłości chwili. Garść zasuszonych ziół, świeża rosa z trawy, zatrzymany w locie liść, piórko złotego ptaka, wycinek tęczy, pazur jaszczurki, srebrny pieniądz, kartka z czarodziejskiej księgi, kora z drzewa brzozowego… dary. Dary niewymierne, symboliczne. Dary – los przyszły, zapisany.
Jedna wróżka czy wróżek wiele? Pijana czy szalona? Cyniczna, ironiczna, sarkastyczna?
Kiedy się przytulam, słowa artykułowane na głos - odrzucam. I wydaje mi się, że On moje myśli słyszy… I jeszcze mocniej wówczas się przytulam.
Przetarłam ręką zaparowaną szybę w autobusie. Wtedy naszła mnie nieodparta ochota przeciągnąć po niej paznokciem. Paznokciem ostrym jak gwóźdź. Poczuć jak szyba wydaje jęk. Zagryźć wargi do krwi. Wzdrygnęłam się na samą myśl... tak bardzo nie znoszę tego dźwięku...
Chciałabym świat móc położyć na dłoni… chociaż na chwile…