| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Są zapachy, które drażnią. Zapach niektórych mężczyzn w dłoniach, staje się zupełnie niechciany i niepotrzebny, odrzuca. Tak się zdarza. Koc opiekuńczego kolegi przykrywający moje nogi. Może to i głupie ale nie potrafiłam się opanować by nie pójść do łazienki zmyć z palców ten zapach. Ktoś inny pachnie odpowiednio. Ten ktoś na moje milczenie w słuchawce odpowiada „ja też tęsknię”. Chyba rzeczywiście mi Go brakuje, a cała moja cierpliwość to jedynie zagrywka wobec samej siebie.
Podobna do wahadła. Niepewności nigdy dość. Nie widział tych łez na „chciał bym żebyś została… na zawsze, na co poranek i co wieczór i co noc”.
Dużo do napisania. Wszystko tak świeże, że wymaga analizy i przemyśleń.
O filmie za to słów kilka. Wiosna – dziecięca beztroska. Mocne, ostre słowa mistrza. Płacz, który zatyka, uderza. Nauka. Lato – miłość, namiętność. Jesień – odpowiedzialność, ucieczka od, powrót do. Zima – powrót, odnajdywanie spokoju. Najpiękniejsza jest prostota. Niech to zabrzmi jak reklama ale naprawdę warto.
Konsekwentna to ja nie bywam. Przyrzekam, obiecuje sobie i na tym się kończy. Potem ukradkiem, poza swoimi oczami, w swoim sercu znowu popełniam te same wykroczenia.
Tej delikatnej laleczki z porcelany nigdy nie wyobrażałam sobie ani jako żonę czy matkę. Będzie piękną panną młodą.
Przeziębienie w połowie drogi. Ja myślami w ciepłych krajach. A śniegu jak nie było (to co z poniedziałku na wtorek się nie liczy) tak i nie ma.
Najbardziej mi odpowiada moment gdy wychodzę spod prysznica. Ciało wypieszczone przez wodę, pachnące, cieplutkie i świeże.
Prosty żywot prowadzę ostatnio: praca, druga praca, dom, ugotowanie obiadu, papierzyska raz jeszcze, poczta, pomarańczowa gruba książka, kieliszek wina i sen. Znudzi mi się, to zmienię. Gdzieś pomiędzy kolejnym mrugnięciem powiek, pomiędzy kolejnymi łykami, machnięciem długopisem jest i będzie miejsce dla niego. Może bez tęsknoty bym nie istniała…
Dziwne zmęczenie. Głowa pęka, oczy wyciągnąć i położyć obok by odpoczęły od patrzenia na cokolwiek. A reszta ciała mówi, że da radę, że wcale nie ma ochoty na sen i puls wysoki. Przeglądam te wszystkie papiery i zastanawiam się jak tu się odnaleźć. Odnajdywanie jest bardzo zajmujące i lubię to. Będę więc to układać po swojemu. Dla mnie doba ma 24 godziny i wykorzystuje z niej około 20 czynnie. Jakoś nie przekonuje mnie „nie mam czasu”.