| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
Lubię wizualizować co poniektórą muzykę. Takie melodie, których się słucha z uśmiechem i łzami w oczach, tak dwoiste i piękne, delikatne i wymowne. Po prostu się rozpływam. Im więcej słucham tym bardziej czuję zapach kwiatów, ciepły wiatr, widzę łąkę i rosę na trawie. Tym coraz większą mam potrzebę samotnej wędrówki.
Yann Tiersen w kombinacji z Chopinem.
Trudno to nawet nazwać rozstaniami. To zawsze jest tylko kilka dni, wypełnionych po brzegi. Można je nazwać „zajęciami pomiędzy”. Nie miesiące, nie tygodnie. Istnieje taka nić, która łączy nas ze sobą pomimo odległości. Codzienność każdego z nas dwoje jest zarazem wspólna i oddzielna.
„Życie jest jak dziurka od klucza; to pojedynczy, maleńki otwór, przez który wchodzi się do nieskończoności – jakże mogę zignorować ten przelotny, chaotyczny obraz wszechrzeczy, jaki zarejestrował mój wzrok? Ta dziurka od klucza to jedyne co mam!”. Martel
Wiosna, wiosna, wiosna… Radość tym większa, iż tak długo czekana.
Dzień jak wór kamieni. Głowa boli – weź proszek. Wśród sprzeczności – nerwowo i apatycznie, cyklicznie, na przemian, i razem, i w ogóle bez ładu i składu. Kawy, więcej kawy. Czy ja właściwie rzeczywiście tak lubię te cyfry? W imię przyszłości. Ciężka okrutnie depresja. Ciociu niech chociaż moje myśli będą z Tobą… powtarzam jak mantre...
Podobno cały problem nie tkwi w tym jak bardzo jest zimno na zewnątrz, lecz ile własnego ciepła się oddaje.