| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
Nie lubię przekraczać tej bariery słownej. Nie lubię gdy słowa spływają mi bez kontroli i wcześniejszej cenzury, komu ile dlaczego. Nie znoszę gdy ktoś wie o mnie zbyt dużo. Nie dopuszczam do tego. Częstuje po trochu, nigdy w całości. Całość oznacza pustkę we własnych dłoniach. Boję się tej pustki.
Tak bardzo nie wiem co ze sobą zrobić, że nie wiem i już. I nie chodzi o nudę, albo i o nią trochę. I śpię i śpię i śpię, myślę, słucham i słucham, myślę, mówię i mówię, czytam, piszę. Apatycznie. Praktycznie w bezruchu. Poza własny krąg się nie ruszam. To nie jest pogoda dla mnie, wiatr wieje, okno się tłucze, trzaska mi coś w głowie, słońce zbyt często chowa się za chmurami.
Moja tęcza – odcienie szarości.
Uciekam od własnego umysłu. Niebezpiecznie zatapiam się w tym co mnie nie dotyczy. Mój duch krąży przy stoliku obok, zawsze gdzieś jest dla niego ciekawiej... Scena codzienności w takich momentach daje wytchnienie, pościg jest odpoczynkiem, przystanią. Nie ma mnie, nie istnieje dla siebie samej. Pozornie jestem dla innych, mają mój obraz, zamkniętą w kadrze, skatalogowana według zachowań i cech przez nich mi przypisanych.
Młode sówki za oknem wydają dźwięki na kształt pohukiwania. Piwo wypite, kapuśniak zjedzony, herbata dopijana, goście przyjęci i już wyprawieni. Głaskam założone przed chwilą na tyłek dżinsy. Się zastanawiam czym by był świat bez dżinsów? Tak fajnie po nich paznokciami poskrobać.
Kolejny dzień roku, kolejny dzień życia. Minął na swój sposób spokojnie. Mało satysfakcjonujący ten jego spokój. Czegoś oczekuje? ... Czerwona sukienka.
Gare du Nord – Panchira