| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
Temat dzisiejszej lekcji: Złośliwość a jej granic.
Wykorzystać najsłabszy punkt przeciwnika? Zaatakować gdy nie może się obronić? Strach w oczach? Łzy? Czy może wystarczy uczucie zrobienia z kogoś głupca? Jak mocna powinna być satysfakcja z bólu ofiary? Ukłucie czy uderzenie? Szpilka czy ostrze noża? Uszczypnięcie czy kopnięcie prosto w brzuch?
Usłyszana teoria brzmi: by bolało jak najdłużej.
Bolało. Boli.
Zapamiętałam tą lekcje, była solidna. I długo jeszcze będę pamiętać…
Nie mam nastroju na ludzi a oni się wszędzie kręcą.
Rano obudziłam się z brakiem świadomości dnia. Godzinę odczytałam na telefonie. Pamięć mi zaszwankowała, a ból głowy tylko dopomógł, poczucie obowiązku odezwało się i zamierzałam pójść do pracy – spóźniona. A raczej zadzwonić o wypisanie urlopu. Sprawdziłam datę: 01.11.2003 – wyświetlił telefon, dzwonić nie musiałam.
Lubię paradoksy. U innych czuje się jak u siebie, dobrze. U siebie nie czuje się dobrze.