Bez tytułu

Kropelki potu na dłoni. Dłonie płaczą. Jak linie papilarne biegną ich ścieżki…

Mój obraz mi się rozmazuje, moje radości maleją.

Dziękuje za:

telefon ten ważny bez przypominania,

życzenia te pamiętane i niepamiętane,

kartkę z polnymi kwiatami,

list,

zaproszenia, rozmowy,

słowa o wyjątkowości,

nierzeczywisty pocałunek na dobranoc,

białe wino.

Sama siebie przekonuję, że to przecież tak wiele...

I tęsknię tak strasznie cicho… co przeraźliwie mi wręcz dźwięczy…